De hemel op aarde

Tijdens zakelijke gesprekken op het werk worden nog wel eens onderwerpen aangesneden die niet met het werk van doen hebben. Wel gaan ze over de essentie van het leven, over zijnsvraagstukken en daarmee zijn ze relevanter dan de dagkoers van de Eurobor. Ooit heeft iemand tijdens zo’n bezoek aan een zijpad vol enthousiasme verteld over een boek dat hem geweldig aansprak. ‘The Gospel according to Larry’. Kennelijk werkte zijn enthousiasme aanstekelijk, want ik heb het gekocht. En weggelegd.

Deze vakantie heb ik het opgepakt. Het vertelt het verhaal van een jongeman die onder de schuilnaam Larry een blog start. In die blog predikt hij consuminderen, met minder genoegen nemen. Hij zet zich af tegen de reclamewereld en zoekt manieren om met de kosmische werkelijkheid contact te krijgen. Zit hij met een vraagstuk, dan zoekt hij contact met zijn jong gestorven moeder. Op de parfumerie-afdeling van een groot warenhuis zoekt Larry een stil hoekje, waar hij de bekende geuren opsnuift. Hij stelt zichzelf, of eigelijk de kosmos, de vraag die hem bezighoudt en dan wacht hij. De kosmos zal via zijn moeder een antwoord geven. En steeds weer lukt het. Toevallig passerende klanten zeggen iets tegen elkaar, wat zonder veel fantasie 1-op-1 als antwoord op zijn vraag kan worden gezien.

Een mooie gedachte en ik besluit mijzelf vaker over te geven aan het stellen van vragen en dan te wachten, luisteren naar wat de kosmos mij aangeeft. Zo zit ik mijmerend over mijn boek, denkend aan het doel van het leven, aan het grote geluk dat wij allen lijken na te streven. En juist dan, op zo’n moment van diepe stilte, hoor ik Astrid, naast mij, die zegt: ‘schat, wil je een kopje koffie?’.

Het is gelukt, ik ben er! De hemel op aarde is mij geopenbaard door een liefdevolle, zorgzame koerier uit de kosmos, door een engelachtig wezen. Met een kopje koffie…